من - خدا - خدا - من

تا الان فهمیدیم که موجود دیگری که نفس را بوجود آورده وجود دارد...

حال باید پرسید آن موجود کیست؟و او از کجا آمده است؟

در جواب باید گفت میدانیم او دو ویژگی دارد اول اینکه او وجود دارد دوم اینکه او خالق نفس ماست.

حال برای بررسی این که خالق نفس از کجا آمده است همان سه احتمالی که برای (نفس ما) طرح شد اینجا نیز مطرح می شود.

یعنی موجود دوم یا خودش خود را بوجود آورده، یا موجود دیگری او را آفریده و یا ازلی است.(ازلی یعنی اینکه از ابتدا بوده است)

1- خود آفرینشی)  اگر چه در رد احتمال اول- یعنی خود آفرینشی - درباره ی نفس از صفت ناتوانی و جهل استفاده شد اما در مورد موجود دوم نه تنها دلیلی بر ناتوانی و ضعف او نداریم بلکه اساسا خلق شدن مخلوق بوسیله ی خودش هر چند قدرتمند باشد نا ممکن است زیرا مثل این است که بپرسیم در ابتدا او خالق خود بوده یا مخلوق خود؛ و وقتی نبوده چطور اراده کرده که خود را بیافریند؛ یا وقتی وجود نداشته با چه انگیزه و هدفی دست به خلقت خود زده است.

کوژیتوی دکارت، اولین گام برای کشف واقعیت

قبلا گفتیم برای کشف جهان واقع باید از ابتدای مسیر شروع کرد اما سؤال اینجاست که منظور از ابتدای مسیر دقیقا چیست؟!

 

منظور از مسیر؛همان راهی است که از اولین لحظه ی موجود شدنمان برای درک جهان طی کرده ایم و منظور از ابتدای آن اولین بنیادی است که دیگر ارکان جهان و معلومات خود را بر آن بنا نهاده ایم.

 

 

با بیانی ساده تر یعنی اینکه برای کشف درست، باید از همانجایی شروع کرد که یقین داریم تصویر ما از واقعیت بر واقعیت منطبق است و جای پای محکمی برای از سر چیدن معلومات صحیح خود، در اختیار داریم.

 

 

 

خب مسئله چندان ساده نیست زیرا ما نمی توانیم یقین کنیم که در جهانی که دلیلی بر واقعی بودن آن نداریم و ممکن است فقط صدا، تصویر و محسوساتی متشکل از اطلاعات باشد چه چیزی واقعی است؟!
 

 

 

ملکوتیسم در روایات اهل بیت علیهم السلام

ملکوتیسم، چنان که گفتیم حاوی نمای هندسه خلقت و نظام کلی آفرینش است؛ علم ملکوت، علم به نظام هستی و قوانین آن، و تفکر در ملکوت، تفکر برای شناختن جهانی است که بر پایه اصول عقلی و حتی از طریق مشاهده می توان کنه آن را شکافت.در روایات متعدد از ملکوت بعنوان یک جهانبینی سخن به میان آمده و گاهی نیز به تبیین ماهیت و ابعاد آن پرداخته شده است.

این علم در جایی بواسطه اراده مستقیم خداوند و از طریق کشف و شهود به انسان عطا گردیده مانند: و کذلک نری ابراهیم ملکوت السماوات و الارض و در جای دیگر توسط انسان ها به یکدیگر آموخته می شود(چنانچه ائمه علیهم السلام آن را به اصحاب خاص خود تعلیم کرده اند).

همچنین با بررسی روایات مختلف این برداشت برای همگان متصور می شود که ملکوت علمی است دارای حدود و ابعاد مختلف. بعضی از این حدود و ابعاد برای انسان های معمولی میسر است و بعضی تنها مختص به انبیاء و اولیاء خداست. حتی در روایاتی شناخت تمامیت و عمق ملکوت از نظر اهل بیت علیهم السلام امری ناممکن و دال بر عظمت این علم نزد خداوند دانسته شده و گفته می شود که بالاترین درجه ملکوت را بصورت عینی تنها پیامبر اکرم ص در شب معراج تجربه کرده اند. البته در کنار این نقل ها شواهد نقلی دیگری هم وجود دارد که برخی دیگر از پیامبران مانند حضرت ابراهیم ع و همچنین امام علی ع و سایر اهل بیت علیهم السلام نیز همین رتبه را دارا بوده اند.

اینک به بررسی این روایات می پردازیم:

[ملکوت در کلام امیرالمؤمنین علیه السلام]

ملکوتیسم در آیات قرآن

همانطور که گفتیم لفظ «ملکوت» در چهار آیه از قرآن کریم تکرار شده است. برای اینکه بدانیم آیا موارد کاربرد ملکوت در چهار آیه ی متفاوت محتمل بر معانی متعدد این کلمه است یا اینکه همه ی آیات مذکوراز یک موضوع واحد سخن می گویند و هر یک جنبه ای از آن را در بر دارند باید به هر آیه و تفاسیر آن بصورت مجزا از یکدیگر بپردازیم تا در نتیجه معنا و مفهوم رسانده شده ی ملکوت را با توجه به موارد استعمال آن از سوی قرآن جمع بندی نماییم.

وَ کَذلِکَ نُرِی إِبْراهِیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ولیکون من الموقنین
و این چنین به ابراهیم ملکوت آسمانها و زمین را نمایاندیم تا از یقین کنندگان باشد

قاموس و معجم الوسیط در بیان ملکوت این چنین نوشته اند که - عالم ملکوت، عالم اسرار و نظم و شگفتىها و جهان غیب است.
در تفاسیر ذیل این آیات شریف نیز به مضامینی نزدیک به آنچه در این دو معجم لغوی آمده است بر می خوریم. مثلا در تفسیر نمونه نوشته است ملکوت در اصل از ریشه ((ملک )) (بر وزن حکم ) به معنى ((حکومت و مالکیت است ، و ((و)) و ((ت )) براى تاءکید و مبالغه به آن اضافه شده بنابراین منظور از آن در اینجا حکومت مطلقه خداوند بر سراسر عالم هستى(عالم ماده و غیب) است .

چرا ملکوتیسم؟!

ملکوتیسم چیست؟

ملکوتیسم برگرفته از واژه ی قرآنی «ملکوت» است و به ارائه ی جهانبینی واحدی می پردازد که خالق در اختیار انسان قرار داده است. این واژه تا زمان نزول قرآن در زبان عرب استعمال نداشته و بسیاری از مفسران و لغت شناسان تنها به ارائه ی معادل معنایی این لفظ قرآنی پرداخته اند و نیز در معنای دقیق آن با هم اختلاف نظر دارند.

چرا ملکوتیسم یک جهانبینی الهی است؟

از آنجا که در علم کلام اثبات می شود اسلام دینی جامع و دربردارنده ی تمام نیازهای بشر است پس باید پرسید این دین در مقابل نیاز فطری انسان به شناخت ماهیت کلی جهان و حقایق فلسفی چگونه پاسخ داده است...
می دانیم که از ابتدای شکلگیری تمدنهای بشری، انسان همواره با دست یازیدن به افکار و مشاهدات محدود خود، به تلاش برای بازسازی مدلی تمام عیار برای جهان پرداخته و این نشاندهنده ی فطری بودن این نیاز معنوی است.
ایجاد مکاتب فلسفی درچین ،هند،ایران و یونان بصورت مستقل، ایجاد ادیان دستساز بشر و اعتقاد به خدایان خیر و شر، جامد پرستی، پرستش جن و فرشته، شک گرایی، پوچ گرایی و ماده گرایی...همه و همه نتایج همین تلاش های درست یا نادرست انسان برای پاسخگویی به نیاز فطری شناخت جهان است.
در این میان از سویی با بررسی تاریخ ادیان الهی و از سوی دیگر با علم کلام ثابت می شود که ادیان توحیدی نیز در زمینه ارائه جهانبینی به انسان، آثاری از خود به جا گذاشته اند که حتی گاهی دیگر ادیان تقلبی یا مکاتب فلسفی از آنها متأثر یا منشعب بوده است.