ملکوتیسم چیست؟

ملکوتیسم برگرفته از واژه ی قرآنی «ملکوت» است و به ارائه ی جهانبینی واحدی می پردازد که خالق در اختیار انسان قرار داده است. این واژه تا زمان نزول قرآن در زبان عرب استعمال نداشته و بسیاری از مفسران و لغت شناسان تنها به ارائه ی معادل معنایی این لفظ قرآنی پرداخته اند و نیز در معنای دقیق آن با هم اختلاف نظر دارند.

چرا ملکوتیسم یک جهانبینی الهی است؟

از آنجا که در علم کلام اثبات می شود اسلام دینی جامع و دربردارنده ی تمام نیازهای بشر است پس باید پرسید این دین در مقابل نیاز فطری انسان به شناخت ماهیت کلی جهان و حقایق فلسفی چگونه پاسخ داده است...
می دانیم که از ابتدای شکلگیری تمدنهای بشری، انسان همواره با دست یازیدن به افکار و مشاهدات محدود خود، به تلاش برای بازسازی مدلی تمام عیار برای جهان پرداخته و این نشاندهنده ی فطری بودن این نیاز معنوی است.
ایجاد مکاتب فلسفی درچین ،هند،ایران و یونان بصورت مستقل، ایجاد ادیان دستساز بشر و اعتقاد به خدایان خیر و شر، جامد پرستی، پرستش جن و فرشته، شک گرایی، پوچ گرایی و ماده گرایی...همه و همه نتایج همین تلاش های درست یا نادرست انسان برای پاسخگویی به نیاز فطری شناخت جهان است.
در این میان از سویی با بررسی تاریخ ادیان الهی و از سوی دیگر با علم کلام ثابت می شود که ادیان توحیدی نیز در زمینه ارائه جهانبینی به انسان، آثاری از خود به جا گذاشته اند که حتی گاهی دیگر ادیان تقلبی یا مکاتب فلسفی از آنها متأثر یا منشعب بوده است.
از آنجا که جهانبینی های الهی در ادیان آسمانی همه از یک منشأ صادر شده اند و یا با استدلال بر اینکه تنها یک جهانبینی واحد و حقیقی (همانگونه که از یک واقعیت تنها یک تصویر در آینه شکل می گیرد) می تواند وجود داشته باشد به این نتیجه می رسیم که یک جهانبینی واحد و متحد الشکل در تمام طول تاریخ از سوی خداوند بر انسان عرضه شده که تبلور آن در دین اسلام بصورت جامع و کامل وجود داشته و ما آن را با عنوان ملکوتیسم معرفی خواهیم نمود.

آیا ملکوت بعنوان یک جهانبینی در قرآن وجود دارد؟!

بله در چهار آیه این لفظ تکرار شده که معروف ترین آن آیه زیر است:
(وَ کَذلِکَ نُرِی إِبْراهِیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ و لیکون من الموقنین
و این چنین به ابراهیم ملکوت آسمانها و زمین را نمایاندیم تا از یقین کنندگان باشد)
تعدد آرای مفسرین و لغت شناسان در معنای دقیق این کلمه آن گونه است که برای ترجمه ی تحت اللفظی آن به ناچار به استعمال همین لفظ یعنی ملکوت و توضیح احتمالاتی در بیان مفهوم آن بسنده کرده اند.
...اجازه دهید این مطلب مفصل را در پستی مستقل و در خور بیان کنیم...

آیا ملکوت پایه و اساسی در روایات اهل بیت علیهم السلام که حجت های خداوند بر زمین هستند نیز دارد یا اینکه منحصرا مضمونی قرآنی است؟!

ملکوت نه تنها مضمونی قرآنی و مستدل در تفاسیر قرآن است بلکه در روایات نیز به وضوح بعنوان یک جهانبینی به آن پرداخته شده است. این روایات متعدد بیش از پیش پرده از ماهیت فلسفی ملکوت بر می دارد...مثلا در روایتی امام صادق علیه السلام به یکی از اصحاب این چنین می فرمایند:
"اى مفضّل! فارغ گردان دل خود را و جمع کن به سوى خود ذهن و عقل و اطمینان خود را و به زودى القا خواهم کرد به سوى تو از علم ملکوت آسمانها و زمین و آنچه خدا خلق کرده است در آنها از عجایب مخلوقات و اصناف ملائکه و صفوف و مقامات و مراتب ایشان تا سدرة المنتهى و سایر خلق از جنیان و آدمیان از زمین هفتم و آنچه در زیر ثرى است تا آنچه اکنون فرا گرفته اى جزئى از اجزاى آن باشد. "
با این حال باز هم اجازه بدهید به بحث روایی ملکوتیسم در بستری جداگانه بپردازیم...