فلسفه حرف مىآورد و عرفان سکوت.
آن عقل را بال و پر مىدهد و این عقل را بال و پر مى کَند.
آن نور است و این نار.
آن درسى بود و این در سینه.
از آن دلشاد شوى و از این دلدار.
از آن خداجو شوى و از این خداخو.
آن به خدا کشاند و این به خدا رساند.
آن راه است و این مقصد،
آن شجر است و این ثمر.
آن فخر است و این فقر،
آن کجا و این کجا.