چرا خداوند مکان ندارد؟!

مکان  یعنی موقعیت اشیاءِ محدود نسبت به یکدیگر؛ محدود بودن اشیاء خصیصه ی مهمی است چون اگر موجودی نامحدود باشد دیگر نمی توان برای او موقعیت مکانی ای نسبت به اشیاء دیگر مشخص کرد و یا حتی نمی توان موقعیت اشیاء محدود را نیز با او سنجید.

مثلا وقتی فضا نوردی در فضای نامتناهی غوطه ور است و هیچ جسم یا نوری در محدوده ی دید او نیست او نمی تواند بگوید کجاست چرا که فضانورد محدود است و باید نسبت به موجود محدود دیگری مثل یک سفینه، یک فضانورد دیگر و یا یک سیاره یا ستاره اعلام موقعیت کند و نمی تواند بگوید در چه موقعیتی نسبت به فضای نامحدود به سر می برد چون او محدود و فضا نامحدود است.

به عبارتی مکان فقط مخصوص سنجش موقعیت موجود محدود با موجود محدود دیگر است لذا موجود نامحدود مکان ندارد.

شاید در مورد مکان نداشتن خدا این استدلال هم خوب باشد که مکان از ریشه ی کون (یعنی هستی) و در لغت به معنی محل هست شدن یا هست بودن است پس لازمه ی مکان داشتن کونیت داشتن (یعنی هست بودن) و به طبع کائن(یعنی آفریننده)داشتن است. نهایتا یعنی اینکه مکان در لغت محل ظهور کون (یعنی هستی) است نه محل ظهور کائن(یا همان هست کننده)!!

البته این استدلال بیشتر استدلال لفظی است و جنبه دلالی آن کم است.

همچنان با ملکوتیسم همراه باشید!