زنگ تفریح! (معجزه علمی قرآن: خلقت جهان در 6 روز)

پاسخ روشن ملکوتیسم به این سؤال:

منظور از اینکه خداوند جهان را در شش روز آفریده چیست و اینکه مقدار هر روز چقدر است؟

در آیات متعدد قرآن کریم آمده است که خداوند زمین و آسمان ها را در شش روز آفریده است و در آیه ای جداگانه نیز آمده است که خلقت زمین به تنهایی دو روز طول کشیده است؛ عده ای سؤال می کنند که وقتی جهان آفریده نشده «روز» معنا ندارد چرا که «روز» از گردش سیارات به دور ستارگان پدید می آید...عالمان دینی و مفسران نیز در جواب گفته اند: کلمه ی «یوم» که به اشتباه روز معنا شده در ابتدا به معنای دوره ی زمانی است و سپس بر روز اطلاق می شود پس منظور این است که خداوند زمین و آسمان ها را در شش دوره آفریده است و نه در شش روز(!!)

ولی سؤالی که همچنان باقی است این است که این دوره های معین چه مقدار است و چرا خداوند به بیان تعداد این دوره ها برای انسان پرداخته است؟؟!!

جواب:
همانطور که می دانید خداوند در قرآن فرموده است که جهان(یعنی زمین و آسمانها) در 6 دوره آفریده شده و کره ی زمین به تنهایی در 2 دوره ایجاد شده است یعنی نسبت بین آفرینش زمین و جهان 2 به 6 می باشد...

حال این نسبت را با علم روز بررسی می کنیم!!

ملکوتیسم در آیات قرآن

همانطور که گفتیم لفظ «ملکوت» در چهار آیه از قرآن کریم تکرار شده است. برای اینکه بدانیم آیا موارد کاربرد ملکوت در چهار آیه ی متفاوت محتمل بر معانی متعدد این کلمه است یا اینکه همه ی آیات مذکوراز یک موضوع واحد سخن می گویند و هر یک جنبه ای از آن را در بر دارند باید به هر آیه و تفاسیر آن بصورت مجزا از یکدیگر بپردازیم تا در نتیجه معنا و مفهوم رسانده شده ی ملکوت را با توجه به موارد استعمال آن از سوی قرآن جمع بندی نماییم.

وَ کَذلِکَ نُرِی إِبْراهِیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ولیکون من الموقنین
و این چنین به ابراهیم ملکوت آسمانها و زمین را نمایاندیم تا از یقین کنندگان باشد

قاموس و معجم الوسیط در بیان ملکوت این چنین نوشته اند که - عالم ملکوت، عالم اسرار و نظم و شگفتىها و جهان غیب است.
در تفاسیر ذیل این آیات شریف نیز به مضامینی نزدیک به آنچه در این دو معجم لغوی آمده است بر می خوریم. مثلا در تفسیر نمونه نوشته است ملکوت در اصل از ریشه ((ملک )) (بر وزن حکم ) به معنى ((حکومت و مالکیت است ، و ((و)) و ((ت )) براى تاءکید و مبالغه به آن اضافه شده بنابراین منظور از آن در اینجا حکومت مطلقه خداوند بر سراسر عالم هستى(عالم ماده و غیب) است .